فرمان امیرالمومنین در خصوص جلوگیری از رواج های نا درست

حضرت عمر «رضی الله عنه» فرموده است:

ألَا لاَ تُغَالُوْا صَدُقَةَ النِساءِ، فإنَّهَا لَوکَانَتْ مَکْرُمَةً فِی الدُّنْیَا أوتَقوی عِنْدَالله لَکَانَ أولا کُمْ بِهَا ألنَّبِیُّ صَلَّی الله علیه وَ سلم.

ترجمه: آگاه باشید! مهرهای زنان را بسیار زیاد نسازید؛ زیرا اگر زیادت مهر، عزت دنیوی یا تقوی در نزد الله عزوجل می بود، پس نبی اکرم صلی الله علیه وسلم بیشتر از شما مستحق آن بود.

با استدلال از احادیث مبارک متذکره و برخی احادیث دیگر، فقهای کرام «رحمة الله تعالی علیهم » تخفیف در مهر را مسنون و مرغوب دانسته اند.

مهر حق زن منکوحه است و استفاده از آن به هیچ شخص صحیح نیست.

مهر حق زن است و هیچ شخصی حق ندارد که آنرا بدون رضایت وی مصرف کند، حتی اینکه فقهاء (رح)

می گویند: پدر، پدرکلان، کاکا،ماما و برادر که مهر دختران یا نواسه ها را بدون رضایت آنان مصرف کنند، آنان غاصب و ضامن مهر میباشند.

ماده اول: در قسمت نکات قابل رعایت در امور مربوط به عروسی ها:

۱) ولیِ دختر بالغ که اکثر اوقات پدر یا برادر وی می باشد، شرعاً مکلف است حقوق شرعی وی را رعایت نماید.

۲) ولیِ دختر بالغ شرعا مسئولیت دارد، در نامزد کردن دختر با وی مشوره کند و نظر مثبت وی را بگیرد.

۳) ولیِ دختر بالغ شرعا نمیتواند، بدون رضایتش وی را به اجبار به کسی به نکاح بدهد.

۴) هرگاه ولی دختر بالغ، دختر مذکور را بدون رضایت وی به اجبار به شخصی به نکاح داد، وی می تواند به محاکم و ادارات مربوط شکایت و عریضه کند.